Σύσκεψη. Ένα.

 

 

Anna: Λαίδη Γιέννεφερ...
Yennefer: Τα πράγματα είναι σοβαρά, Άννα, ας αφήσουμε τις τυπικότητες.
An: Ευχαρίστως.
Yen: Τώρα, θα χρειαστώ ένα αντικείμενο που αγαπάς, κάτι που σου έχει δώσει μεγάλη χαρά, που έχει μαζέψει ενέργεια από το σώμα και τη σκέψη σου.
An: Ένα βιβλίο, κάνει;
Yen: Αν είναι αγαπημένο σου, βέβαια.
An: Τι άλλο;
Yen: Μερικά πράγματα ακόμη: ένα άδειο δοχείο, γυάλινο προτιμότερα, μία τρίχα απ' τα μαλλιά σου και, μην το ξεχάσω, κάνε μου τη χάρη και φτύσε λίγο σάλιο σ' αυτό το πετσετάκι -Γιάσκερ, αν έχεις την καλοσύνη να μη ρουθουνίζεις με νόημα θα βοηθήσεις πολύ, ευχαριστώ.
Jaskier: Μα, είναι τόσο κλασική σκηνή: “καλημέρα” “κόψε τις καλημέρες, έχουμε δουλειά! Φέρε αυτό, φέρε το άλλο...”
Geralt: Γιάσκερ, πράγματι βιαζόμαστε. Η φίλη μας εδώ χρειάζεται τη βοήθεια και τη συμβουλή μας.
Yen: Τελειώσατε; Ωραία, αν μου επιτρέπετε τώρα, θα ξεκινήσω τη διαδικασία. Μια διαδικασία που απαιτεί, πάνω απ' όλα, ησυχία. Καθίστε κάπου παράμερα, δεν μ' ενδιαφέρει πού, αρκεί να μην μπλέκεστε στα πόδια μου και, ει δυνατόν, να μη σας βλέπω.
Jaskier: Φυσικά, Λαίδη Γιέννεφερ, Αλοίμονο...
Yen: Άννα, από 'σένα θα χρειαστώ εμπιστοσύνη. Έχε το μυαλό σου ανοιχτό και ήρεμο, άφησέ με να μπω μέσα και να-
An: Μέσα; Πώς μέσα; Τι μέσα, δηλαδή;
Geralt: Γιεν, δείξε λίγη κατανόηση.
Yen: Ωραία. Άννα, μας είπες ότι βρέθηκες κατά λάθος σε μία διάσταση όπου δεν θα μπορούσες κανονικά να μπεις. Λέγεται “Καταχνιά”, αν δεν κάνω λάθος;
An: Ναι, ακριβώς.
Yen: Μας είπες, επίσης, ότι αυτό είναι πολύ επικίνδυνο και ότι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επαναληφθεί, πράγμα με το οποίο θα συμφωνήσω. Ο άλλος φίλος σου ο μάγος-
An: Ο Άντον.
Yen: Μη με διακόπτεις. Ο Άντον, λοιπόν, το ψάχνει με δικά του μέσα και σε συμβούλεψε να ζητήσεις βοήθεια κι από όσους ακόμα μπορείς. Ζήτησες βοήθεια από εμάς, τον Γκέραλτ κι εμένα -δεν καταλαβαίνω γιατί βρίσκεται ο βάρδος εδώ...
Jaskier: Έι! Ο βάρδος βρίσκεται εδώ για λόγους συντροφικότητας και υποστήριξης.
Yen: Βρίσκεσαι εδώ για να μαζέψεις υλικό για την επόμενη μπαλάντα σου, και σταμάτα!
Geralt: Γιεν...
Yen: Όχι τώρα, Γκέραλτ. Δεν θ' ασχοληθώ άλλο. Παρεμπιπτόντως, πού είναι η Τσίρι;
Geralt: …
Yen: Την ειδοποιήσατε, έτσι δεν είναι; Καλά. Τώρα, Άννα, κάθισε σ' αυτή την καρέκλα και άφησέ με να διαβάσω τις αναμνήσεις σου. Μπορεί να βρω κάτι που νομίζεις ότι έχεις ξεχάσει και να το φέρω στην επιφάνεια. Είναι τεράστιας σημασίας αυτό, πίστεψέ με.
An: Καταλαβαίνω. Φοβάμαι λίγο.
Yen: Δεν πειράζει. Έτοιμη;
An: Εεε...

Συζήτηση με τον Φωτεινό μάγο Anton Gorodetsky. Τέσσερα. Ξενέρωμα.

• Που λες, Άννα...
• Μου-χου;
• Το 'μαθες καλά το “άσπρο πάτο”.
• Είχα καλό δάσκαλο.
• Νιώθω άσχημα;
• Δεν ξέρω, νιώσε όπως θες. Αλλά πες μου, σε παρακαλώ: δηλαδή έτσι κάνετε εσείς όταν μεθάτε;
• Γιατί, εσείς στη χώρα σου τι κάνετε;
• Τι λες;
• Για το δάχτυλο στον λαιμό, λέω.
• Μπιάχ, αυτό δεν το 'χω κάνει ποτέ στη ζωή μου!
• Αλήθεια;
• Ναι, αλήθεια, και δεν εννοούσα “εσείς οι Ρώσοι” αλλά “εσείς οι μάγοι”, τέλος πάντων.
• Α.
• Ου.
• Ναι, κοίταξε, η μέθοδός μας βασίζεται στην ίδια αρχή...
• “Ήπια μέχρι σκασμού και για να μη σκάσω το βγάζω”.
• Ακριβώς. Μην κατσουφιάζεις. Είσαι καλύτερα τώρα, δεν είσαι;
• Και τότε, ποιος ο λόγος να πίνει κανείς;
• Να είναι μεθυσμένος μέχρι το μεθύσι να επιτελέσει τον σκοπό του.
• Ποιον σκοπό;
• Γιατί ήπιες σαν να μην υπάρχει αύριο;
• Γιατί δεν άντεχα αυτό που συνέβαινε.
• Ακριβώς. Δηλαδή, το μυαλό σου δεν άντεχε και είχε ανάγκη να θολώσει λίγο -ή πολύ.
• Ναι, αλλά ξεμ- με ξεμέθυσες σχεδόν αμέσως.
• Το παράκανες, και είχες αρχίσει να χαλιέσαι. Σε λίγο θα αρρώσταινες, και άμα σε άφηνα έτσι, θα ήσουν όλη τη μέρα άρρωστη.
• Μα, και πάλι... χμ, δεν θέλω να το θυμάμαι.
• Δεν υπάρχει ανώδυνος τρόπος να ξεμεθύσεις.
• Αυτό είναι αλήθεια, γαμώτο. Ποτέ ξανά.
• Αλλά, με τον δικό μου τρόπο κράτησε λίγο, είδες;
• Μα τι ακριβώς έκανες;
• Ε, αντί για δάχτυλο στον λαιμό, εμείς βάζουμε -ας πούμε- δάχτυλο κατευθείαν στο συκώτι.
• Άντον;
• Ναι.
• Μην μου ξαναμιλήσεις για λίγο.
• Μα, έχουμε να πούμε...
• Ναι, ξέρω. Για το ατύχημα. Αλλά μείνε για λίγο ήσυχος, σε παρακαλώ. Άσε με, να, εδώ, να καθίσω λίγο μόνη μου.
• Όπως νομίζεις...
• Θέλω να αναλογιστώ τα προβλήματα της σημερινής κοινωνίας και ιδιαιτέρως των νέων, οι οποίοι, κάτω από την καθημερινή πίεση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και του οικογενειακού κύκλου, καλούνται να πάρουν αποφάσεις που θα καθορίσουν τη ζωή τους και γι' αυτό τον λόγο στηρίζονται συχνά σε εξωτερικά βοηθήματα, όπως ουσίες που υπόσχονται...
• Κοινώς, θέλεις να ρίξεις έναν υπνάκο.
• Άντε, γεια σου.

Συζήτηση με τον Φωτεινό μάγο Anton Gorodetsky. Τρία. Ατύχημα.

• Άντον; Πού είμαστε;
• Στην Καταχνιά.
• Φοβάμαι.
• Το ξέρω. Πιάσε το χέρι μου.
• Τι κάνω;
• Μείνε ήσυχη και ανάπνεε αργά. Είμαστε κοντά.
• Πού;
• Στην επόμενη έξοδο.
• Γιατί...
• Μη μιλάς, θα κουραστείς πιο γρήγορα.
• ...έξοδο;
• Χρειάζεσαι μία ασφαλή έξοδο, είσαι άνθρωπος. Να, εδώ είναι κιόλας. Μη φοβάσαι, πέρνα. Μαζί μου.

• Άννα; Είσαι καλύτερα τώρα;
• Ναι, νομίζω.
• Έχεις πάλι χρώμα, άρα είσαι.
• Μα, ήμασταν στ' αλήθεια στην Καταχνιά;
• Ήθελα να σε ρωτήσω το ίδιο.
• Δηλαδή;
• Δηλαδή, ναι, ήμασταν, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πώς βρεθήκαμε εκεί. Για την ακρίβεια, πώς βρέθηκες εσύ εκεί.
• Και πού θες να ξέρω εγώ;
• Καταρχήν, ηρέμησε, κόντεψες να πεθάνεις εκεί κάτω.
• ...
• Νομίζω ότι τώρα μπορώ να σου πω την αλήθεια, ε; Ένας άνθρωπος, όπως σου έχω εξηγήσει, δεν μπορεί να μπαινοβγαίνει στην Καταχνιά.
• Εγώ όμως πήγα.
• Εσύ όμως πήγες.
• Άντον, πώς έγινε αυτό;
• Δώσε μου λίγο χρόνο να λιποθυμήσω κι εγώ με την ησυχία μου από την τρομάρα, και μετά αρχίνα τις ερωτήσεις, σε παρακαλώ!
• Τρομάρα; Εσύ;
• Ναι, γιατί, τι είμαι 'γω;
• Συνηθισμένος σ' αυτά τα μέρη;
• Συνηθισμένος ή όχι, βρέθηκα μαζί σου σ' αυτά τα μέρη και δεν ήξερα τι να σε κάνω!
• Έλα, μη φωνάζεις, μια χαρά τα πήγες. Τι λέω; Σπουδαία τα πήγες! Μ' έπιασες απ' το χέρι, δεν μ' άφησες να πανικοβληθώ και βρήκες την ασφαλή έξοδο στο πι και φι.
• Πρώτον, η ώρα που πέρασες στην Καταχνιά δεν ήταν “πι και φι”.
• Μα...
• Είκοσι δευτερόλεπτα! Απορώ που στέκεσαι εδώ, μπροστά μου, και μου μιλάς!
• Ε, τέλος πάντων, σταμάτα να λες ότι δεν θα 'πρεπε να ήμουν ζωντανή!
• Αλήθεια λέω.
• Να που είμαι, όμως. Εντάξει; Μπήκα στην Καταχνιά, το ξεπερνάμε;
• Πολύ εύκολο να το λες, για ρώτα κι εμένα...
• Τι εννοείς;
• Τώρα θα πρέπει να αποφασίσω τι θα σε κάνω.
• Άντον, τι εννοείς;
• Μην κάνεις έτσι. Δεν είναι αυτό που νομίζεις.
• Τι πιστεύεις ότι νομίζω;
• Χμ... Κάτσε να φέρω ένα ποτό, γιατί το χρειαζόμαστε κι οι δύο. Για να συνεννοηθούμε.
• Βότκα από τη Ρωσία; Φέρ' την εδώ.
• Σιγά-σιγά, δεν είναι νερό...
• Ξέρω, ναι. Μπάααχ!
• Καίει, ε;
• Ναι, χαχαχαχα... καίει... Ούουου... η βότκα καιαίει...
• Κιόλας;
• Τι -πφφχιιχιχ- κιόλας;
• Τίποτα, δώσ' μου λίγη.
• Χιχιχι...
• Που έλεγα, Άννα, φίλη μου -ναι, κάτσε να πιω λίγο κι εγώ και θα σ' το ξαναδώσω- τώρα πρέπει να σκεφτώ σοβαρά τι γίνεται μ' εσένα.
• Ααα...
• Βλέπεις, η θέση μου είναι δύσκολη. Από τη μια, είσαι φίλη μου. Από την άλλη, είσαι άνθρωπος.
• Ναι; Χιχι...
• Ναι, σίγουρα, εκατό τοις εκατό -ορίστε, λύσσαξες, πιες. Και σαν άνθρωπος, μου έθεσες σήμερα δύο τεράστια ερωτήματα που, ακόμη και αν υποθέσουμε-
• Υποθέζιουμε...
• Ναι. Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι θα ήθελα να κρύψω από τη Νυχτερινή Φρουρά το γεγονός αυτό, το ατύχημα, ας το πούμε έτσι γιατί κάπως πρέπει να το λέμε, δεν θα μπορούσα. Παρακολουθείς;
• It 's a long way... to Tipperaryyy...
• Δεν πειράζει, καλύτερα. Έλεγα, λοιπόν, ότι πρέπει να βρω απαντήσεις για τα δύο αυτά ερωτήματα. Πρώτον, πώς στα κομμάτια μπήκες στην Καταχνιά; Δεύτερον, τι θα κάνουμε -τι θα κάνω- γι' αυτό; Σίγουρα δεν μπορώ να αφήσω ένα ατύχημα σαν κι αυτό να επαναληφθεί, έχω την ευθύνη σου και όχι μόνο. Γιατί σίγουρα, την επόμενη φορά δεν θα βγεις από την Καταχνιά. Τώρα στάθηκες τυχερή, δεν φαντάζεσαι πόσο. Ακόμη και στο πρώτο επίπεδο, είναι...
• Θανάστιμη. Γιαθρώπους;
• Αυτό. Δώσε μου λίγη βό- καλά, πότε πρόλαβες και κατέβασες το μισό μπουκάλι; Οπότε, καταλήγω, το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να ξεκινήσω από το δεύτερο πρόβλημα: να σου σβήσω την ανάμνηση. Και μετά θα σκεφτώ με την ησυχία μου το πρώτο. Αλλά, υπάρχει και ένα τρίτο πρόβλημα.
• Μμμ;
• Ναι, ότι θα χρειαστώ λεπτομέρειες. Τι ένιωσες πριν μπεις, τι είδες, τι άκουσες και τι σκέφτηκες ακόμα. Με ποιον μίλησες.
• Χα;
• Κατ' επέκταση, Άννα, συγγνώμη γι' αυτό που θα κάνω τώρα.
• Τι; ...
• Έλα, έλα, αυτό ήταν. Σε λίγο θα έχει περάσει. Πω πω, έπρεπε να φέρω κουβά πρώτα.
• Αααγκχχχ!!!
• Χάλια το πάτωμα.
• Τι-μου-έ-κα-νες
• Κάτι πολύ συνηθισμένο στην παρέα μου. Φρόντισα να ξεμεθύσεις στο πι και φι.
• Θα-σε αααργκχχ...
• Έλα, εντάξει. Καλά πίνουμε, αλλά μετά ας προσέχουμε το συκώτι μας, ε; Θα καθαρίσω εδώ, εσύ ξάπλωσε λίγο, και μετά θα σου φτιάξω ένα ρόφημα και έχουμε να μιλήσουμε.
• Άντον;
• Ναι.
• Ποτέ. Ξανά.
• Τα 'παμε κι άλλοι.

Πηγαδάκι με Geralt και Ciri.

Φωτό από την πολωνική τηλεοπτική σειρά του 2002. Εμφανίζονται ο Michal Zebrowski στο ρόλο του Geralt και η  Marta Bitner στο ρόλο της Ciri.

Anna: Το λοιπόν, τα μάθατε τα νέα;

Geralt: Ποια νέα;

Anna: Σας κάνουν, λέει, σειρά. Στην τηλεόραση.

Geralt: Αχμ. Να τα πάλι...

Ciri: Εμένα μου αρέσει.

A.: Μα, ναι, γιατί να μην σου αρέσει;

G.: Αλοίμονο, τι να μην της αρέσει;

C.: Ναι, για πες, τι να μην μου αρέσει;

G.: Θα πάρουν τη ζωή σου, θα την κάνουν πιο εμφανίσιμη...

C.: Πιο εμφανίσιμη;

G.: Ναι, πώς να σ' το πω; Θα τη λουστράρουν. Για παράδειγμα, θυμάσαι που ήσουν στην καλύβα του Βυσογκότα;

C.: Ναι, πώς δεν θυμάμαι.

G.: Χάλια ήσουν, ε;

C.: Τώρα, τι ρωτάς; Δεν ξέρεις;

G.: Φαντάσου να σε κοιτάζαν κάτι εκατομμύρια ξένοι όλες εκείνες τις ώρες που ψηνόσουν, πόναγες, παραμίλαγες και δεν ήξερες αν θα τη βγάλεις, που πνιγόσουν από το φλέμα σου και είχες το πρόσωπο πρησμένο από την κακουχία και παραμορφωμένο από το τραύμα.

C.: Δεν θα μου άρεσε αυτό, αλήθεια.

G.: Ναι, και δεν θα το δείξουν έτσι. Θα σε δείξουν όμορφη, γιατί “έτσι πρέπει να είναι οι ήρωες”, με τα μαλλάκια σου ψεκασμένα ελαφρώς με ψεύτικο ιδρώτα -νερό, δηλαδή- και τα χειλάκια σου κατακόκκινα, λες και είχες φάει μούρα πριν ξαπλώσεις...

C.: Κατάλαβα.

G.: Και, βέβαια, θα χώσουν μια ωραιότατη, παθιασμένη ιστορία αγάπης με τραγικό τέλος.

A.: Ή και όχι.

C.: Δηλαδή;

A.: Όπως το βλέπω εγώ, θα βάλουν μια ιστορία αγάπης που θα τραβήξει τόσο, όσο να πούμε “αμάν” μόνο και μόνο για να γίνει αυτό που φαινόταν από την αρχή ότι θα γίνει...

G.: Ότι, δηλαδή, θα το πάρεις το κορίτσι.

A.: Το αγόρι, σιγά μην την δείξουν να παίρνει το κορίτσι.

C.: Τέλος πάντων, έχετε αρχίσει να μ' εκνευρίζετε. Σταματήστε να ασχολείστε μαζί μου!

G.: Και πού να δεις τη σειρά, Τσίρι...

C.: Πολύ αρνητικοί είστε και οι δύο. Πού το ξέρετε από τώρα ότι θα είναι τόσο χάλια η σειρά, ακόμη δεν βγήκε; Εξάλλου, έχει ξαναγίνει και δεν ήταν τόοοσο χάλια... Κι ας λένε κάποιοι. Τουλάχιστον, το κλίμα το είχε πιάσει.

G.: Ποιο κλίμα;

C.: Το κλίμα, Γκέραλτ. Το να αποδώσει κάποιος μια ιστορία είναι δύσκολο πράγμα.

G.: Πολλή παρέα με βάρδους κάνεις.

C.: Ποιος μιλάει. Έλεγα, λοιπόν, ότι είναι δύσκολο. Σύμμαχος σε αυτή την προσπάθεια είναι το κλίμα.

G.: Ε, στην καινούργια σειρά, να είσαι σίγουρη ότι το κλίμα θα είναι... ζεστό. Πολύ.

C.: Τι λες πάλι;

G.: Ε, να, άμα γίνονται τόσες εκρήξεις, δεν θα έχει ζέστη;

C.: Άννα, παρ' του τη βότκα, σε παρακαλώ. Δεν φτιάχνεις κανένα τσαγάκι;

G.: Όχι, σοβαρολογώ. Μιλάμε για... πώς το λένε; Αμερικάνικη;

A.: Ναι, αμερικάνικη.

G.: Μάλιστα, αμερικάνικη παραγωγή.

C.: Ε, και;

G.: Άμα δεν γίνουν πέντε-έξι εκρήξεις σε κάθε επεισόδιο, πώς.

C.: Τι εκρήξεις; Τους μάγους λες;

G.: Τους μάγους, τους Σκίουρους... γενικά: εκρήξεις. Θα είναι μια εκρηκτική σειρά, από όλες τις απόψεις. Θα δεις, ακόμα και τα καταπότια μου θα τα δείχνει να κάνουν μπαμ. Φουσκαλίτσες απ' το στόμα θα βγάζω, κάθε που θα τα πίνω.

C.: Νομίζω ότι υπερβάλλεις. Και ότι έχεις μεθύσει. Πρέπει να σου βρούμε μια ωραία σπηλιά με ένα ωραίο τέρας, γιατί μου φαίνεται ότι έχεις πάλι τα νεύρα σου. Αλλά όχι τώρα. Πρώτα να πιεις κανένα τσαγάκι.

G.: Εγώ υπερβάλλω;

C.: Κάνεις την πάπια για τα υπόλοιπα, ε;

G.: Που έλεγα, εγώ υπερβάλλω; Μιλάμε για αμερικάνικη παραγωγή. Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Ε, Άννα, βάλε λίγη βότκα ακόμα!

A.: Έφτασεεε!