Συζήτηση με τον τροβαδούρο Jaskier. Ένα. Λουλούδια.

• Γεια σου, Γιάσκιερ.
• Χαιρετώ την όμορφη, όσο κι έξυπνη...
• Κόφ' το. Και άσε κάτω το χέρι.
• Μα, αν δεν χειροφιλήσω την οικοδέσποινα...
• Κόφ' το, είπα, μη σε χειροτονήσω.
• Καλά, καλά. Πρέπει να το θυμάμαι, οι καιροί οι ρομαντικοί έχουν παρέλθει.
• Έλα, μην κατσουφιάζεις. Μην κάνεις σαν τον άλλο όταν μιλάνε για πεπρωμένο.
• Χα χα, ναι, και για τις αμοιβές των σύγχρονων ... πώς είναι βιέτζμιν στη γλώσσα σου;
• Δεν είναι. Δεν υπάρχει λέξη. Ας τους λέμε “κυνηγούς”, να τελειώνουμε.
• Πώς κατσουφιάζει όταν ακούει για τις αμοιβές των σύγχρονων κυνηγών...
• Και για τους σύγχρονους κυνηγούς...
• Και για πριγκίπισσες, πού τις πας τις πριγκίπισσες;
• Χα, ναι, μην ακούσει για πριγκίπισσα...
• Σε καλό σου, Αννούσκα, πώς τη γύρισες έτσι την κουβέντα;
• Το σημαντικό είναι ότι έπιασε: γέλασες. Για την ακρίβεια, δάκρυσες.
• Ε, ξέρεις, εμείς οι ποιητές...
• Τώρα θα γελάσω εγώ. Αλλά, δεν σε κάλεσα σήμερα εδώ για να μιλήσουμε για τον Γκέραλτ.
• Φυσικά.
• Φυσικά;
• Μα, κανείς δεν θα τον ήξερε αν δεν ήμουν εγώ με τις μπαλάντες μου! Όμως, και ποιος δεν ήξερε εμένα; Ήμουν ήδη διάσημος όταν με γνώρισε ο φίλος μας και, πάλι καλά. Γιατί, το πόσο του χρειάστηκαν οι γνωριμίες και η γοητεία μου...
• Χμφ... Αυτό που θα ήθελα να συζητήσουμε σήμερα, αγαπητέ τροβαδούρε, είναι η σχέση σου με τα λουλούδια.
• Α, το αγαπημένο μου θέμα: γυναίκες.
• Γιάσκιερ, όχι “γυναίκες”.
• Όχι γυναίκες; Πού το πας;
• Θέλω να πω, θα μιλήσουμε για λουλούδια, άνθη, πώς το λένε, τα αναπαραγωγικά όργανα των φυτών.
• Αναπαραγωγικά όργανα; Και μου λες ότι δεν θα συζητήσουμε για το αγαπημένο μου θέμα;
• Χρειάζομαι ένα ποτό.
• Πάντα είναι καλή ώρα για ζύθο! Έτσι δεν το λέτε σ' αυτή την πανέμορφη, φωτεινή και ποικιλόχρωμη χώρα σας;
• Ναι, ναι, έτσι το λέμε. Εις υγείαν.
• Να ζντρόβιε.
• Λοιπόν, Γιάσκιερ. Διάλεξες αυτό το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο.
• Υπάρχει και το ξενόγλωσσο: Νταντελάιον.
• Ναι, βέβαια. Ποιο προτιμάς;
• Να σου πω. Όπως καταλαβαίνεις, το Γιάσκιερ μου ακούγεται καλύτερα, μια και είναι λέξη της γλώσσας μου. Από την άλλη, το Νταντελάιον έχει κάτι το μεγαλοπρεπές, που πιστεύω μου ταιριάζει. Θα προτιμήσω το πρώτο, επειδή το διάλεξα εγώ για τον εαυτό μου, αλλά θα αγαπήσω το δεύτερο, που το διάλεξαν οι θαυμαστές μου σε όλο τον κόσμο.
• Κατάλαβα. Πες μου κάτι ακόμη, όμως. Είναι και τα δύο ονόματα λουλουδιών. Γιάσκιερ είναι ο ταραξάκος και νταντελάιον η πικραλίδα. Κανένα από τα δύο δεν ακούγεται ταιριαστά για όνομα ανθρώπου στη γλώσσα μου, αλλά, εσύ ποιο θα διάλεγες;
• Εσύ;
• Θα σου πω μετά.
• Νομίζω ότι δεν είναι τόσο δύσκολο να μαντέψω. Θα διάλεγες τον ταραξάκο, ε; “Ο διάσημος τροβαδούρος Ταραξάκος για μία και μοναδική εμφάνιση στο αρχαίο θέατρο της...”
• Ναι, σωστά μάντεψες. Πιστεύω ότι σου ταιριάζει γάντι το "Ταραξάκος". Τι λες;
• Λοιπόν, ποτέ δεν χάλασα χατίρι σε μια κυρία. Θα προτιμήσω κι εγώ αυτό, αν είναι να διαλέξω. Εκτός κι αν βγάλουμε μαζί κάποιο καινούργιο.
• Δεν ξέρω. Όλα τα αγαπημένα μου λουλούδια έχουν θηλυκά ή ουδέτερα ονόματα.
• Και ποια είναι αυτά;
• Η μαργαρίτα, το ηλιολούλουδο, το τριαντάφυλλο. Α, για κάτσε! Ηλίανθο το λένε, αρσενικό, ο ηλίανθος. Αυτό είναι! Μπορώ να σε λέω Ήλιο;
• Αγαπητή μου, δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για έναν άνδρα από να τον αποκαλεί μια ευγενική και γοητευτική ύπαρξη, όπως εσύ, “Ήλιο της”.
• Γκλουπ, γκλουπ. 
• Να ζντρόβιε. Για πες μου, όμως, Αννούσκα. Με τον άλλο, για τι θέμα μιλήσατε;
• Με τον άλλο ήταν πιο εύκολη η κουβέντα.
• Θα το προσπεράσω, για να μην προσβληθώ. Μα, δεν μου απάντησες. Για τι μιλήσατε;
• Για κρέατα.