Συζήτηση με τον Elric of Melnibone. Ένα. Εχθρός.

• Έλρικ.
• Ποιος ταράζει τον διαλογισμό μου;
• Μία περιπλανώμενη ψυχή, σαν κι εσένα.
• Και τι μπορώ να κάνω εγώ για μία περιπλανώμενη ψυχή;
• Να τη βοηθήσεις να μη χαθεί.
• Να βρει την Αιώνια Πόλη;
• Να βρει την Αιώνια Πόλη, ναι.
• Δεν ξέρω τον τρόπο.
• Μα, έχεις βρεθεί στην Τάνελορν ξανά.
• Αυτή θα διαλέξει να σου παρουσιαστεί, ποτέ δεν μένει σ' ένα σημείο. Όσο και να την ψάχνεις, δεν θα σου εμφανιστεί, εκτός κι αν γίνεις αντάξιά της.
• Θα με βοηθήσεις να γίνω αντάξιά της;
• Αυτό ίσως να μπορώ να το κάνω για 'σένα.
• Θα μου δείξεις έναν τρόπο να νικήσω τον εχθρό;
• Θα σου πω το εξής: ένας είναι ο εχθρός για κάθε άνθρωπο. Για κάθε ψυχή. Ένας. Το να τον αναγνωρίσεις είναι το πρώτο βήμα για το ταξίδι σου.
• Πού τελειώνει το ταξίδι;
• Σίγουρα όχι στην Αιώνια Πόλη, αυτή είναι μόνο ένας σταθμός.
• Εσύ που είσαι τώρα, Έλρικ;
• Σε 'κείνο το μέρος που για τον καθένα μας είναι άδειο και ψυχρό και ακίνητο. Φως δεν σπάει το σκοτάδι και αέρας δεν φυσάει εδώ, κι όμως, νιώθω ότι όλα είναι όπως πρέπει. Νιώθω ήσυχος.
• Γιατί; Ακούγεται φοβερό μέρος.
• Δεν είναι. Απλά, δεν είναι ούτε ωραίο. Είναι αδιάφορο, σαν να μην υπάρχει.
• Και αυτό είναι καλό;
• Είναι άνετο. Εύκολο.
• Ποτέ σου δεν επιζήτησες την άνεση, ούτε την ευκολία.
• Κέρδισα την ανάπαυση, όμως, δεν το νομίζεις; Φύγε τώρα, μην με ταράζεις άλλο.
• Έλρικ, ήθελα...
• Φύγε. Φτάνει τόσο.